Wat mag ik jou wensen?
De overgang van ‘oud’ naar ‘nieuw’
is een mooie periode om even stil te staan
te overschouwen wat er was
en te voelen waar je heen wil.
Hoe doe je dat dan?
Mij helpt een passende ‘mind-set’ met voldoende innerlijke rust om oordeelloos en vol mededogen te observeren.
Maar ook een daarbij horende ‘body-set’. Je lichaam is gemaakt om je bewust-zijn te verbinden met de wereld, als een soort ruimtepak waarmee je op aarde beweegt. Hoe vitaler en hoe meer ontspannen je lichaam is, hoe fijngevoeliger het kan dienen als voel-zintuig om zowel je binnenwereld als je buitenwereld te kunnen waarnemen.
De reden waarom goede voornemens niet werken?
Vanuit welke gedachte kwam je uit bij de goede voornemens voor dit jaar?
Met hoeveel mededogen keek je daarbij naar jezelf?
Want als je jezelf als een eindeloos verbeterproject ziet…
Welke boodschap geef je dan eigenlijk aan jezelf?
Het zijn niet je gewoontes, noch je innerlijke onrust of je gebrek aan vitaliteit die het grootste probleem vormen… Het is de disconnectie tussen wat je lichaam ervaart en de gedachten die je denkt (en voor waar aanneemt).
Als body en mind samen werken
begint ‘the real Magic’.
En dat is wat ik je wens:
‘that kind of Magic’.
Bij de overgang van oud naar nieuw nam ik deel aan een zweethut ceremonie. Het is een oud ritueel dat in heel wat ‘native’ culturen voorkomt. Op het eerste zicht lijkt het op een primitieve sauna. Er wordt gebruik gemaakt van stenen, die opgewarmd worden in een heet vuur, en die worden dan in een lage tent gemaakt uit wilgentakken en overdekt met oude dekens naar binnen gebracht. Van zodra de flap dicht gaat zit je er samen met anderen in het volledige duister. Af en toe wordt er water op de stenen gegooid waardoor de damp de hut nog verder opwarmt.
Het gaat om een ritueel, dus alles heeft een symbolische waarde. De rode draad in de symboliek is dat alles met alles verbonden is. In Lakota taal: ‘Mitakoye Oyasin’. Alle elementen uit de natuur, de aarde, de zon en de maan, de planeten en de sterren, alle dieren, alle mensen zijn met elkaar verbonden. En al die elementen resoneren ook met alles binnenin elke mens. Op die manier kan het ritueel als een spiegel dienen waardoor je je bewust wordt van waar je je bevindt in je leven en wat je potentieel is.
Dit ritueel heeft ook een cyclisch gegeven met een ronde voor elke windrichting, en soms een extra ronde voor de aarde. Het leven en het universum hebben ook een cyclische aard. In onze 24-uurs maatschappij zijn de meesten onder ons die connectie met die natuurlijke ritmes van bvb dag en nacht, zomer en winter helemaal kwijt. In mijn praktijk zie ik hier ook vaak de gevolgen van op onze vitaliteit en onze gezondheid. Een deftig dag- en nachtritme doet wonderen voor onze gezondheid (en voor de kwaliteit van je slaap).
Het grootst bewaarde geheim van heel wat animistische tradities (waaruit ook de zweethut voortkomt) is dat alles wat we kennen, de aarde en het universum, zijn ontstaan uit het samenbrengen van twee grootse krachten: het vrouwelijke en het mannelijke. Zo staan de maan, de aarde, de winter, het duister voor het vrouwelijke, en de zon, de hemel, de zomer en het licht voor het mannelijke.
Zo is ook ons mentale deel eerder mannelijk, en ons lichaam eerder vrouwelijk. Het hoeft geen betoog dat we in de huidige wereld meer waarde hechten aan het mentale, het is ondanks de geleverde inspanning nog in hoofdzaak een mannelijke wereld met mannelijke waarden. Het denken, de wetenschap, de techniek heeft het voor het zeggen, het voelen, de intuïtie, de ‘soft-skills’ komen met afstand op een tweede plaats.
Het is mijn overtuiging dat de situatie waarin de wereld zich bevindt voor een groot deel gebaseerd is op deze disbalans. Dit onevenwicht is niet enkel zichtbaar in de wereld, maar ook in elke mens. Hoeveel mensen hebben er nog een diep contact met hun eigen buikgevoel, en zo ja, hoeveel waarde hechten zij en hun omgeving daaraan?
Als ik binnen ga in de zweethut ben ik naakt. Ik kom binnen met datgene waarmee ik geboren ben en laat het wereldse tijdelijk achter. In het donker en de hitte zijn we allen gelijk. Alle maskers mogen af, je hoeft jezelf geen houding meer te geven, niemand ziet je en zelf zie je ook niks. Tegelijkertijd zijn de anderen wel mee getuige.
Regelmatig dit ritueel doen helpt me om terug te keren naar de essentie van wie ik ben en om te evalueren hoe het met mij en mijn leven gesteld is. Het is een soort reminder waarbij ik opnieuw de juiste prioriteiten op een rij krijg. Niet dat ik binnen in die zweethut veel ruimte ervaar om na te denken. Het is veel meer een somatische ervaring.
Somatisch betekent ‘met betrekking tot het lichaam’. Voor mij gaat het verder dan dat. Het gaat om een lichaam dat leeft en een eigen intelligentie heeft. Ik zie ons lichaam als een soort voelorgaan. Het is een voertuig voor ons bewust-zijn, onze geest, onze ziel waarmee we op aarde kunnen vertoeven. Ons brein verzamelt al die informatie en stelt ons in staat om met dat bewust-zijn waar te nemen hoe het met ons gesteld is in die wereld.
Ons rationele brein is echter niet zo goed in staat om een somatische ervaring te ‘vertalen’. Zo is het ook helemaal niet evident om dat onder woorden te brengen. Onze andere hersenhelft kan daar beter mee overweg. Daar komt die symboliek dan weer van pas. Een bepaald gevoel kan dan bijvoorbeeld een kwaliteit van vuur hebben, of een gedachte kan de vluchtigheid van de wind in zich hebben.
Zo was er tijdens oudejaarsnacht enorm veel wind. De zweethut wiegde mee op de zwiepende wind. Ik had het gevoel dat Ik voortdurend gewiegd en meegevoerd werd op de golven van de oceaan van het leven. Ik kon me laten meedrijven en voelde een diepe innerlijke rust te midden van al die beweging. Zolang ik die ervaring niet probeerde te grijpen met mijn denken noch probeerde te bedenken wat ik hiermee kon aanvangen voelde ik me zacht en liefdevol. Van zodra het begrijpen en bedenken tevoorschijn kwam verdween die ervaring en maakte plaats voor spanning en een bedrukt gevoel.
Die ervaring maakte me duidelijk dat het goed is voor mij om minder te bedenken en controleren in mijn leven, maar om meer te observeren en ontspannen. Op een bepaald moment wordt het dan vanzelf duidelijk of er een bepaalde actie of verandering nodig is.
Het is ook vanuit die ervaring dat ik mijn wens voor jou schreef. Omdat ik dagelijks in mijn werk én mijn leven ervaar hoeveel magie er ontstaat als we body en mind samen brengen, als we het vrouwelijke en het mannelijke samen brengen in onszelf.
En das echt geen ‘spiriwierie’ gedoe, het is wat mij betreft zelfs niet wollig. ‘Wollig’ is trouwens een soort scheldwoord binnen een bedrijfscontext: het mag niet wollig zijn, maar moet concreet en tastbaar zijn, ook als we het hebben over de softere skills.
Maar hoe vaak wordt er tijdens meetings, trainingen en coachingsessies oeverloos gepraat en getheoretiseerd?
Een rationeel kader is nodig, omdat het een vorm van veiligheid schept. We zijn in de wereld gewoon om alles vanuit een mentaal perspectief te bekijken. Die gewoonte eren brengt rust. Maar in vergelijking met een idee is het lichaam super concreet! Het lichaam liegt niet en toont altijd wat er echt aan de hand is.
Elk ander lichaam is er trouwens bijzonder goed in om dat te capteren. Elke communicatie specialist kan je vertellen dat het grootste deel van het effect van communicatie via het nonverbale verloopt. Als homo sapiens zijn we zo gemaakt, we hebben het zover geschopt omdat we kunnen rekenen op dat waanzinnig goed gemaakte voelzintuig dat ons lichaam is.
Het is mijn missie om het lichaam (en daarmee ook het vrouwelijke) opnieuw haar rechtmatige plaats te geven in het leven.